En wie zorgt er dan voor mij?
Door: Jopie
Blijf op de hoogte en volg Paul en Tess
01 November 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Daarom heb ik deze brief een paar maanden geleden geschreven.
X Jopie
Lieve opa en oma.
Ik ga jullie iets in vertrouwen vertellen en hoop dat jullie dit niet tegen mijn ouders vertellen.
Aangezien ik niet kan praten of schrijven, heb ik de afgelopen maanden nederlanse typles gevolgd bij de avondschool. Deed dit steeds stiekem als mam en pap weer eens weg waren.
Ik zit namelijk met een probleem en ik kan hiermee bij niemand terecht als bij jullie. Want lieve opa en oma, jullie begrijpen mij altijd.
Het probleem is dat ik al bijna 8 jaar ben en nooit serieus wordt genomen. Ik heb liefde en aandacht nodig maar mam en pap zijn zoveel weg. Ik geniet echt van de momenten dat ze thuis zijn maar omdat ik nu niet lekker in mijn vel zit, voel ik me vermoeid en slaap daardoor veel.
Ik hoor mam en pap dan lachend tegen elkaar zeggen; Wat is het toch een lui beestje.
Maar ik ben helemaal niet lui, ik ben gewoon verdrietig en daardoor voel ik me futloos en vermoeid.
Ook hoor ik ze lachend zeggen dat ik zoveel eet, maar ook dit komt puur uit verveling. Wat moet ik anders? Vrienden heb ik niet want de enige uitstapjes die ik maak zijn naar de stad ( zij zichzelf zat drinken en ik zit koud op de grond) of ik ga naar hun vrienden en worden ze weer zat en ik lig op een koude grond tot diep in de nacht.
Een tuin is hier niet dus de keren die ik buiten ben, zit ik aan mijn achterlijk riempje vast ( alsof ik een hond ben).
Geloof ma lieve oma en opa. Ik hou zielsveel van ze en ze zijn ook goed voor mijn maar deze week hoorde ik iets verschrikkelijks.
Ik lag lekker op de bank, had wat buikkrampen dus liet ook af en toe een scheetje ( waarop ik ook commentaar kreeg) en terwijl ik net een lekker scheetje liet, hoorde ik mam en pap blij tegen elkaar zeggen dat de reis nu definitief was! Eerst begreep ik niet wat ze bedoelde en dacht dat ze gewoon een weekendje weg gingen en misschien zelfs wel een keer met mij naar zee. Maar nee, ik hoorde dat ze 12 Weken weg gaan.
12 weken? Waarheen? Mag ik mee? Heb ik die 12 weken wel een zachte bank tot mijn beschikking? Hebben ze daar ook iedere dag een pan met biefstuk of shoarmavlees?
Al deze vragen spookte door mijn hoofd... Want ja, ik begrijp de mensentaal heel goed.
Later hoorde ik dat ze een vliegticket hadden geboekt. Mag ik in een vliegtuig? Durf ik te vliegen? Wat gaat dat kosten want ik heb helemaal geen geld?
En weer kreeg ik er buikkrampen van en liet per ongeluk daardoor weer een scheetje.
En ja hoor, weer commentaar omdat hij een beetje rook.
Later op de avond hoorde ik zeggen dat ze mijn misschien voor de 12 weken naar de bullenvrouw zouden brengen. Maar ik ken die vrouw helemaal niet. Mam zei dat dat een paar honderd euro zou gaan kosten en dat erg veel vind.
Maar wat nu? Moet ik alleen thuis blijven? Wie geeft mij eten? Wie kookt er voor mij? Wie geeft dan sochtends mijn prednison? Hoe kom ik buiten om te plassen en poepen? Wie zet de verwarming aan aangezien ik niet van kou houd?
Of ga ik naar de 'bullenvrouw'? Maar geeft die mevrouw ook plasworstjes? Heeft zij een bank? Kookt zij wel voor mij of krijg ik dan alleen van die droge stink brokken? Mag ik op haar voeten zitten? Mag ik gaan piepen als zij aan het eten is? Komt huusje daar ook spelen?
Pffffffffffff wat moe ik nu doen oma en opa?
Ik lig er snachts wakker van, slaap nauwelijks en laat stinkscheten omdat ik krampen krijg van de gehele situatie.
Ik ben in mijn korte leven al 2 Keer moeten verhuizen, van Tilburg naar Schijndel, van Schijndel naar Den Bosch en nu naar een 'kennel'?
Bij jullie voel ik me altijd thuis, ook omdat jullie mij mee hebben opgevoed. Jullie zijn mijn alles en begrijpen mij altijd.
Ik heb mijn 4 maandse typcursus gevolgd omdat ik eigenlijk wil vragen of ik dan bij jullie mag komen logeren? Ik beloof dat ik lief zal zijn. Ik zal mijn eigen mandjes meenemen, medicijnen voor 12 weken, mijn speelgoed, brokken voor 3 Maanden en mijn scheten zal ik thuis laten. Ook beloof ik dat ik niet op de bank zal slapen want ik weet dat jullie dat niet waarderen. Ook zal ik niet aan mijn poten likken want ik weet dat opa dat heel irritant vind. En als ik het wel doe dan mogen jullie mijn met de plantenspuit nat maken. Maar eigenlijk lik ik nooit meer aan m'n poten sinds ik aan de prednison zit.
Tot de reis van mam en pap is, zal ik gaan sparen voor een bedankje voor jullie. Een mooi kado als dank voor de gastvrijheid.
Ik hoop dat jullie mijn brief begrijpen want best lastig om het in het Nederlands te moeten doen. Mijn Frans is toch echt beter maar wilde het persee in het Nederlands doen zodat jullie trots op mij zullen zijn.
Kusjes Jopie
-
02 November 2015 - 07:03
Nadja:
Mooi en open brief Jopie -
02 November 2015 - 14:46
Oma:
Lieve, lieve Jopie,
Wat een hartverscheurende brief. Ik heb zo met je te doen. Jouw baasjes gaan lekker drie maanden reizen en laten jou aan je lot over. Gelukkig heb je zelf het heft in handen genomen en na een maandenlange typecursus is het je gelukt een brandbrief te schrijven.
En natuurlijk mag je bij ons komen logeren! Zo lang je maar wil. Je weet dat je het bij ons altijd heel fijn hebt. Lekker veel eten, op de bank slapen, geen lange wandelingen, geen trappen lopen. Gewoon lekker lui, een waar hondenleven. En ook af en toe een scheetje laten vinden wij helemaal niet erg hoor. Laat ze maar lekker vliegen. En heb je jeuk......krab maar gerust, schuur maar langs de kamermuur en lik lekker aan je pootjes.
En wil je naar buiten.......gewoon aan de tuindeur krabben en dan al je behoeftes in de tuin.
Die hondendrolletjes zal jouw baasje na drie maanden wel willen opruimen. Dat is toch het minste wat ze voor jou kan doen nietwaar.
Twaalf kilo hondenbrokken heeft jouw baasje hier laten bezorgen! Pfffff.......hondenbrokken, wat denkt ze wel. Jij eet bij ons lekker met de pot mee. Ik weet dat je gek bent op biefstuk en worst. Daar kunnen geen dure hondenbrokken tegenop. En laatst zag ik dat je zelfs ook spinazie lust. Hartstikke gezond Jopie!
Zo, laat jouw ouders maar lekker gaan reizen, je kunt ze missen als kiespijn. Jij gaat een paar topmaanden tegemoet. We gaan jou heerlijk verwennen want dat hoort zo bij een logeerhond.
Ik word nog bedroefd als ik aan jouw brief denk. Het idee dat jouw baasjes erover dachten je naar een kennel te brengen........au au, wat deed dat zeer. Hoe durven ze!!!!
Dus Jopie, laat ze maar ver(t)rekken want wij gaan er samen met jou een feestje van maken de komende maanden.
Lieve hond, tot 3 november.
Liefs, je oma en opa.
-
02 November 2015 - 16:41
Tita:
Eindelijk weer carpaccio en truffelkaas Jopie!! En dat terwijl jouw baasjes aan de rijst en Pad Thai zitten. Bluh!! -
05 November 2015 - 21:40
Sabje:
Jopie, wat fijn dat je bij opa en oma terecht kunt! Ook jij gaat een toptijd tegemoet daar, dat weet ik zeker!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley